Potoczne wyobrażenie na temat procesu naukowego przedstawia go jako działanie proste, stopniowe i algorytmiczne. Naukowiec utożsamiany jest z wyidealizowaną postacią, która w procesie badawczym przeprowadza działania zgodnie z odgórnie wyznaczonym planem. W rzeczywistości naukowcy nie do końca są przekonani, co do słuszności wykonywanych badań oraz kierunku, w którym zmierza proces badawczy. Niejednokrotnie badania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów i zataczają krąg, z którego wyjście wydaje się niemal niemożliwe. Nie jest to wynikiem błędu, lecz cechą procesu naukowego, na który składa się wiele czynników, między innymi: oczekiwania społeczne (pociągające za sobą finansowania pewnych badań, a ignorowanie innych); przypadkowe odkrycia (np. kosmiczne promieniowanie tła odkryto, kiedy szukano przyczyn zakłóceń w telefonii komórkowej), czy ograniczenia technologiczne. Co więcej, nawet rzetelne stosowanie metody naukowej może sprawić, że wyniki okażą się bezwartościowe. Działa to również w drugą stronę - można dojść do prawidłowych wyników przy błędach w metodologii (np. pierwsze potwierdzenia eksperymentalne ogólnej teorii względności). Słowem, proces naukowy cechuje pewna doza nieprzewidywalności, która nie jest uwzględniona w potocznym, tradycyjnym myśleniu o nauce. Wpływy zewnętrzne mają zdecydowanie większy wpływ na naukę, niż zwykło się sądzić. Zgodnie z zasadą naczyń powiązanych można przyjąć, że również Ty, poprzez swoje decyzje i działania, pośrednio przyczyniasz się do poszerzania wiedzy o świecie.